Co to jest innowacja?

Oczekujemy innowacyjnych działań i projektów z zakresu edukacji kulturalnej. Przy czym innowacja może być rozumiana jako:
 

INNOWACYJNOŚĆ METOD: nowatorskie i oryginalne metody oraz narzędzia dydaktyczne, odkrywcze formy przekazywania wiedzy, doświadczeń i umiejętności w zakresie edukacji kulturalnej.

INNOWACYJNOŚĆ PARTNERSTWA: nowe formy współpracy między organizacjami, osobami, dziedzinami, które w "tradycyjnej” praktyce edukacji kultury działają oddzielnie (choć często na rzecz tej samej sprawy). Innowacyjne formy współpracy prowadzą do ożywienia organizacji, autentycznie międzydziedzinowego działania, przezwyciężenia skostniałych modułów i schematów, wytworzenia nowej jakości w kulturze pracy organizacji, przełamania stereotypów na temat “centrów” i “peryferii” kultury, “twórców” i “odbiorców”. Innowacyjne partnerstwo każdą z organizacji/osób uczestniczących w projekcie czyni zarówno źródłem jak i odbiorcą twórczych impulsów i nowych umiejętności. Zachęcamy do tworzenia partnerstw międzydziedzinowych (tak, by współpracowały ze sobą instytucje o różnych specjalnościach merytorycznych), międzysektorowych (tak, by współpracowały ze sobą instytucje należące do różnych sektorów: narodowe, samorządowe, pozarządowe, prywatne), ponadlokalnych (tak, by następowała rzeczywista wymiana doświadczeń, wiedzy i umiejętności).

INNOWACYJNOŚĆ TECHNOLOGII: związana jest z umiejętnością świadomego i kreatywnego wykorzystywania mediów kultury (zwłaszcza tzw. nowych mediów). Jeśli jednym z fundamentalnych celów edukacji kulturalnej jest kształtowanie postaw świadomego uczestnictwa w kulturze - to “innowacyjność technologiczna” także jest tym objęta. Chodzi o takie działania, w których wybór i użycie mediów otwiera sytuację PARTYCYPACJI, sprzyja uczestnictwu, buduje kulturę jako przestrzeń działania wspólnego, nie zaś izolowanych i nienastawionych na komunikację aktywności. Innowacyjność - w szczególności w odniesieniu do projektów wyraźnie nastawionych na używanie nowych mediów - może być też rozumiana bardzo prosto: chodzi o takie działania, które unaoczniają to, że media kultury nie są jej treścią (sam fakt posiadania dostępu do Internetu ani umiejętności włączenia kamery cyfrowej nie są innowacją). Internet traktowany jest więc nie tyle jako narzędzie zmieniające hierarchie kultury, lecz raczej osiągalny w większości polskich domów środek dostępu do jej treści. Technologie cyfrowe mogą być też wykorzystywane do włączania młodych ludzi w procesy twórcze.